Afgelopen zondag stond onze achterbuurman voor de deur met een kratje ‘pleurotes’ (oesterzwammen). Deze man, die wij Monsieur Tattoo noemen, is geen lieverdje. De laatste jaren hield hij zich meestal bezig met duistere handeltjes en met zijn pitbulls. Maar sinds kort heeft hij regulier werk, in een paddenstoelenkwekerij. Of wij een paar kilo willen? Hij had ze die ochtend net vers afgesneden. We keken elkaar aan: hij is werkelijk zijn leven aan het beteren. Maar wat doe je met kilo’s oesterzwammen? Na een lang paddenstoelenseizoen (we vonden tot in januari grijze cantharellen en pieds de mouton) was onze creativiteit wel wat uitgeput. Een blik in het nieuwe kookboek van Ottolenghi zorgde gelukkig voor nieuwe ideeën. Van oud stokbrood bakte ik croutons, ik bakte wat oesterzwammen met veel knoflook, tijm en rozemarijn en pocheerde (voor het eerst van mijn leven) twee eitjes. Diezelfde ochtend geraapt bij de kippen van een andere buurman die een paar dagen naar het zuiden is. Ik ontkurkte een fles rode wijn bij de maaltijd en zo genoten we van het simpele, maar rijke leven op het Franse platteland.